دشمنی معاویه با امام حسن (علیه السلام)

خوشحالی معاویه در شهادت امام حسن (علیه السلام)                                                                                     _{http://note-t.blog.ir}                 

بسیاری از تاریخ نویسان اهل سنت نوشته اند که وقتی خبر شهادت امام حسن علیه السلام به فرزند جگرخوار رسید، سجده شکر بجای آورد.

زمانی که معاویه از وفات امام حسن با خبر شد، صدای تکبیرش از کاخ سبز شنیده شد، مردم شام به پیروی از او تکبیر گفتند، فاخته دختر قریظه (همسر معاویه) به او گفت: چشمت روشن، به خاطر چه چیزی تکبیر گفتی؟ معاویه گفت: حسن از دنیا رفت، فاخته گفت: آیا برای مردن فرزند فاطمه تکبیر می گوئی، معاویه گفت: به خدا قسم به خاطر شادمانی در مرگ او تکبیر نگفتم؛ ولی قلبم آسوده و راحت شد.

ابن عباس بر معاویه وارد شد، معاویه به او گفت: آیا از اتفاقی که برای خانواده ات افتاده خبر داری؟ ابن عباس گفت: نمی دانم چه اتفاقی افتاده؛ ولی تو را شادمان و خندان می بینم و خبر تکبیر و سجده تو را شنیده ام. معاویه گفت: حسن از دنیا رفت. ابن عباس گفت: خد ابو محمد را رحمت کند ـ این جمله را سه بار گفت ـ سوگند به خدا که ای معاویه، بدن او قبر تو را نخواهد بست و کم شدن عمر او، بر عمر تو نخواهد افزود، اگر ما به امام حسن ملحق شویم، به پیشوای پرهیزگاران و انگشتر پیامبران ملحق شده ایم و خداوند این دوری را جبران و این اندوه را تسکین خواهد داد؛ و پس از آن خداوند برای ما جانشین انتخاب خواهد کرد.

(ابن سمعون البغدادی، أبو الحسین محمد بن أحمد بن إسماعیل بن عنبس (متوفای387هـ)، أمالی ابن سمعون، ج1، ص165، طبق برنامه الجامع الکبیر؛)

زمخشری، علاوه بر روایت گذشته، این مطلب را نیز نقل کرده است:

هنگامی که خبر شهادت امام حسن به معاویه رسید، او و کسانی که در اطراف او بودند، سجده شکر بجای آوردند. آنگاه ابن عباس نزد معاویه آمد، معاویه به وی گفت: آیا امام حسن مرد ؟ گفت: آری، من شنیده ام سجده شکر بجای آورده ای! ای پسر زن جگر خوار، به خدا قسم! بدن او را در قبر تو نخواهند نهاد، فرا رسیدن مرگ او موجب طول عمر تو نخواهد شد!.(ربیع الأبرار، زمخشری، ج1، ص431، باب الموت ومایتصل به من ذکر القبر، بر اساس برنامه المکتبة الشاملة.)

.

ابن قتیبه دینوری در کتاب الإمامة والسیاسة می نویسد:

علینا من بعده أحسن الخلافة.

هنگامی که سال پنجاه و یک هجری شد، بیمار شد که بر اثر همان بیماری از دنیا رفت، حاکم مدینه به معاویه نامه نوشت و او را وضعیت امام حسن با خبر ساخت، معاویه در جواب نوشت: اگر می توانی هر روز اخبار او را برای من بفرست، پس از آن تا زمانی که امام حسن از دنیا رفت، احوال او را به معاویه می رساند.

وقتی از دنیا رفت، حاکم مدینه این خبر را به معاویه رساند، وقتی معاویه از این قضیه با خبر شد، آشکارا به شادی و پایکوبی پرداخت؛ تا جائی که به سجده افتاد و کسانی که با او بودند نیز سجده کردند. این خبر به عبد الله بن عباس رسید که در آن زمان در شام بود، پس بر معاویه وارد شد، زمانی که نشست معاویه به او گفت: ای پسر عباس، حسن بن علی به هلاکت رسید؛ چرا غمگین نیستی؟ ابن عباس گفت: بلی از دنیا رفت، همه ما از خدائیم و به سوی او بازخواهیم گشت ـ مرتب این جمله را تکرار می کرد ـ شنیده ام که به خاطر وفات او آشکارا به شادی و پایکوبی پرداخته ای، سوگند به خدا که بدن او قبر تو را پر نخواهد کرد، کم بودن عمر او بر عمر تو نخواهد افزود، او در حالی از دنیا رفت که از تو بهتر بود، اگر ما به او ملحق شویم، به شخصی بهتر از او و جدش رسول خدا ملحق شده ایم، پس خداوند مصیبت او را جبران خواهد کرد و پس از خوب جانشینانی خواهد فرستاد.

سپس ابن عباس با صدای بلند گریه کرد و کسانی که در مجلس بودند نیز گریستند، معاویه نیز گریست، تا آن روز بیش از این گریه دیده نشده بود، معاویه گفت: شنیده ام که او کودکان خردسالی به جای گذاشته است. ابن عباس گفت: همه ما کوچک بودیم و بزرگ شدیم. معاویه گفت: او چند سال داشت؟ ابن عباس گفت: وضعیت امام حسن مشهورتر از آن است که کسی تاریخ ولادتش را نداند، معاویه مدت کوتاهی ساکت شد سپس گفت: ای پسر عباس تو از امروز بزرگ قوم خود شدی، ابن عباس گفت: تا زمانی که خداوند أبا عبد الله الحسین زنده نگه داشته است، من بزرگ قوم نیستم! معاویه گفت: عجب پدری داشتی ای ابن عباس! هرگاه تو را امتحان کردم، تو را آماده دیدم!(الدینوری، ابومحمد عبد الله بن مسلم ابن قتیبة (متوفای276هـ)، الإمامة والسیاسة، ج1، ص142، تحقیق: خلیل المنصور، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت - 1418هـ - 1997م. )

حال در این جا بار دیگر جملات رسول خدا صلی الله علیه وآله را در باره دشمنی و جنگ با اهل بیت علیهم السلام یادآوری می کنیم که فرمود:أَنَا حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَکُمْ وسلم لِمَنْ سَالَمَکُمْ.

و نیز فرمود:لا یبغضنا أهل البیت أحد إلا أدخله الله النار.

نتیجه گیری :دشمنی با امام حسن، دشمنی با خدا و رسول خدا (ص)

 اهل سنت با سند صحیح نقل کرده اند که دشمنی با امام مجتبی علیه السلام، دشمنی با رسول خدا صلی الله علیه وآله است. ابن حبان در صحیح خود می نویسد:

حَدَّثَنَا مَالِکُ بْنُ إِِسْمَاعِیلَ عَنْ أَسْبَاطِ بْنِ نَصْرٍ عَنِ السُّدِّیِّ عَنْ صُبَیْحٍ مَوْلَی أُمِّ سَلَمَةَ عَنْ زَیْدِ بْنِ أَرْقَمَ أَنّ النَّبِیَّ صلی الله علیه وسلم قَالَ لِفَاطِمَةَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ أَنَا حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَکُمْ وسلم لِمَنْ سَالَمَکُمْ.

از زید بن أرقم نقل شده است که رسول خدا خطاب به فاطمه، حسن و حسین فرمود: من با کسی دشمنی می کنم که با شما دشمنی کند و با کسی سازش می کنم که با شما سازش کند.

التمیمی البستی، محمد بن حبان بن أحمد ابوحاتم (متوفای354 هـ)، صحیح ابن حبان بترتیب ابن بلبان، ج15، ص434، تحقیق: شعیب الأرنؤوط، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: الثانیة، 1414هـ ـ 1993م.

حاکم نیشابوری نیز در المستدرک می نویسد:

أخبرنا أحمد بن جعفر القطیعی ثنا عبد الله بن أحمد بن حنبل حدثنی أبی ثنا تلید بن سلیمان ثنا أبو الجحاف عن أبی حازم عن أبی هریرة رضی الله عنه قال نظر النبی صلی الله علیه وسلم إلی علی وفاطمة والحسن والحسین فقال أنا حرب لمن حاربکم وسلم لمن سالمکم هذا حدیث حسن من حدیث أبی عبد الله أحمد بن حنبل عن تلید بن سلیمان فإنی لم أجد له روایة غیرها وله شاهد عن زید بن أرقم.

از ابوهریره نقل شده است که رسول خدا به علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام نگاه کرد و فرمود: من با کسی دشمنی می کنم که با شما دشمنی کند و با کسی سازش می کنم که با شما سازش کند.

الحاکم النیسابوری، محمد بن عبدالله ابوعبدالله (متوفای 405 هـ)، المستدرک علی الصحیحین، ج3، ص161، ح4713، تحقیق: مصطفی عبد القادر عطا، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت الطبعة: الأولی، 1411هـ - 1990م.

و شمس الدین ذهبی در سیر أعلام النبلاء می نویسد:

أحمد بن حنبل حدثنا تلید بن سلیمان حدثنا أبو الجحاف عن أبی حازم عن أبی هریرة نظر النبی (ص) إلی علی وفاطمة والحسن والحسین فقال: أنا حرب لمن حاربکم سلم لمن سالمکم.

رواه الحاکم فی المستدرک وفیه من طریق أبان بن تغلب عن أبی بشر عن أبی نضرة عن أبی سعید قال رسول الله صلی الله علیه وسلم لا یبغضنا أهل البیت أحد إلا أدخله الله النار.

احمد بن حنبل به سند خود از ابوهریره نقل کرده است که رسول خدا (ص) به علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام نگاه کرد و فرمود: من با کسی دشمنی می کنم که با شما دشمنی کند و با کسی سازش می کنم که با شما سازش کند.

این روایت را حاکم در مستدرک خود نقل کرده و در این کتاب حاکم از طریق أبان بن تغلب از أبی بشر... نقل شده است که رسول خدا فرمود: کسی با ما اهل بیت علیهم السلام دشمنی نمی کند؛ مگر این که خداوند او را داخل آتش جهنم خواهد کرد.

الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفای 748 هـ)، سیر أعلام النبلاء، ج2، ص123، تحقیق: شعیب الأرناؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ.

پس طبق روایات، دشمنی و جنگ با اهل بیت علیهم السلام که امام مجتبی علیه السلام نیز به تصریح روایات اهل سنت، قطعاً جزء آن ها است، جنگ و دشمنی با رسول خدا صلی الله علیه وآله است.